HE WAS BORN IN AN ORPHANAGE, WAS BROUGHT UP IN A REMAND HOME. HE HAD NO RELATIONS, NO FATHER, NO MOTHER, NO CASTE, NO RELIGION, NO CULTURE, AND NO ANCESTRY, NOTHING TO CLAIM HIM. HE HAD NO TRADITIONAL MARKINGS TO PROVE HIS BEING INTO EXISTENCE. HE WAS BORN WITH `NAME NOT KNOWN`. HE HAD NO NAME; HE JUST HAD A NUMBER, JUST LIKE THE PRISONERS. HIS CHILDHOOD WAS FULL OF QUESTIONS. HIS ADOLESCENCE WAS SPOILED, HIS YOUTH WAS SNUBBED. WHEN HE GREW INTO ADULTHOOD, HIS QUESTION ALSO GREW WITH HIM. THESE QUESTIONS MADE HIM AN ADULT. THEY SHOULDERED HIS PARENTING. THEY TAUGHT HIM, THEY HELPED HIM TO RECOVER. TODAY, HE IS AT SUCH A STAGE WHERE LIFE UNFOLDS BEAUTIFULLY IN FRONT OF HIM. THIS IS A STORY FOR THOSE WHO HAVE EVERYTHING YET WHO DO NOT STOP COMPLAINING AND ARE EXTREMELY INCOMPETENT. त्याचा जन्म एका अनाथाश्रमात झाला होता, त्याला रिमांड होममध्ये आणण्यात आले होते. त्याला कोणतेही नाते नव्हते, वडील नव्हते, आई नाही, जात नाही, धर्म नाही, संस्कृती नाही आणि वंश नाही, त्याच्यावर दावा करण्यासाठी काहीही नाही. त्याचे अस्तित्व असल्याचे सिद्ध करण्यासाठी त्याच्याकडे कोणतीही पारंपारिक चिन्हे नव्हती. त्याचा जन्म 'नाव माहीत नाही' सह झाला होता. त्याला नाव नव्हते; त्याच्याकडे फक्त एक नंबर होता, अगदी कैद्यांसारखा. त्यांचे बालपण प्रश्नांनी भरलेले होते. त्याचे पौगंडावस्थेचे वय खराब झाले होते, त्याचे तारुण्य नष्ट झाले होते. जेव्हा तो प्रौढ झाला तेव्हा त्याच्यासोबत त्याचे प्रश्नही वाढले. या प्रश्नांनी त्याला प्रौढ बनवले. त्यांनी त्याच्या पालकत्वाला खांदा दिला. त्यांनी त्याला शिकवले, त्यांनी त्याला बरे होण्यास मदत केली. आज तो अशा टप्प्यावर आहे जिथे जीवन त्याच्या समोर सुंदरपणे उभं राहतं. ज्यांच्याकडे सर्व काही आहे तरीही जे तक्रार करणे थांबवत नाहीत आणि अत्यंत अक्षम आहेत त्यांच्यासाठी ही कथा आहे.