Sinds de late jaren negentig is er een toenemende academische belangstelling voor zogenoemde 'gebruiksfilms'; films die bedoeld zijn om te informeren, te trainen of onderwijzen, of te overtuigen van het nut van een service of product. Onderzoek richtte zich tot nu toe in de meeste gevallen vooral op de productie- of distributiegeschiedenis van dergelijke films of hun pedagogische effect. Minder aandacht is er voor de tekstuele dimensie van deze films; de middelen die worden ingezet ter onderbouwing van hun informatieve, educatieve of commerciële argument. Intussen hebben 'gebruiksfilms' echter nog steeds het imago van een zeer 'formulair' genre. Eef Masson nuanceert dit beeld in haar boek en stelt een methodologie voor die de aandacht vestigt op de retorische diversiteit van deze films.